Dag 4

Wat word ik nerveus van mijn vader, vliegen en Indiers zeg!! Na lekker te hebben 'uitgeslapen' werden we door(weer) een lieve Chinese meneer naar het vliegveld gebracht. Lekker dimsum gegeten en Chinese thee gekocht voor in Thailand, want de andere thee hadden we al opgestuurd naar Nederland, slim he! Vervolgens wilden we de de Hong Kong dollars en wat euro geld alvast wisselen voor de Thaise bath. Dat liep niet helemaal volgens plan. We kregen voor 1 euro, maar 33 bath terug, terwijl je in Thailand er ongeveer 40 voor krijgt ( schommelt nog wel eens). De Hong Kong dollar wilde we wel wisselen, maar de euros wilden we terug, dat doen we dan in Bangkok wel. Nou daar dacht deze irritante Chinese wisselmuts achter de balie anders over. Ze had het al ingevoerd in de computer. Dus je gaat iets vastleggen terwijl je eerst niet vertelt wat we voor ons geld terugkrijgen, nou dan moet je net mijn fijne Haagse vader aan je balie hebben staan, dat gaat dus mooi niet door he! Call the supervisor zei die. Het Chinese wisselmutsje keek steeds minder blij, terwijl de mensen in de rij achter ons aan het genieten waren van deze sensatie. Ze dacht ik neem deze domme Europeanen even in de maling, OHJA JOH!!! Heb je aan deze 4Lingen een verkeerde, dat kan ik je wel zeggen! Ze hing op en gaf ons de euros terug. Zie je zo moeilijk was het niet en dat je het al had ingevoerd, maakt auch kein flaus aus. Een Chinese man uit de rij lachtte naar ons en stak zijn duim op, erg funny.

Vervolgens raakte mijn vader lichteiljk gestresst ( wij daardoor ook ) omdat er op 1 papier geen vliegreis stond van Bangkok naar Koh Samui, maar gelukkig op een ander blad wel dus we shall see!

Eenmaal opzoek naar de gate, stonden we op de roltrap en zagen de metreo/trein beneden staan naar onze gate. ( zo groot is de airport) Ik zei nog: komt zo nog wel een aan, we hebben tijd zat! Toen we beneden kwamen, stond ie er nog, dus toch maar instappen alleen liep Mama 10 meter achter ons en zat dus vervolgens vast tussen de deur. Rood aangelopen en zwetend stond Mo even te vloeken, terwijl pa en ik ondertussen in ons broek piestte van het lachen, echt een movie moment! Uiteindelijjk moest mama ook lachen en lachtte er zelfs een aantal Chinezen mee, kan ook niet anders, waar zie je nou zo'n gekke familie!

Eenmaal zittend in het vliegtuig ging het opfokken van pa en ik gewoon verder waar het bij die Chinese wisselmuts was gebleven. Seatbelts moesten aan, elektronica uit en wat zie je dan: een Indiaanse vrouw die nog even een babbeltje maakt aan de telefoon, nou je kan m'n pa niet bozer krijgen en mij niet nerveuzer. Door jouw telefoontje storten we straks neer Indiaanse pannenkoek!

Gelukkig veilig aangekomen in Bangkok, konden we vervolgens 1/5 uur in de file staan. Ik weet niet hoe je hier je rijbewijs moet halen, maar ik denk dat je het kan kopen in de supermarkt. Wat een mongolen zijn dat in het verkeer zeg! DE wegbelijning kunnen ze beter weglaten, want daar hebben ze helemaal lak aan. Ze rijden nog net niet over elkaar heen, rare jongens die Thai-en. Het hotel zit in een businesswijk van Bangkok, helemaal top! We zijn gelijk de straat opgegaan om wat te gaan eten. We kwamen aan op een leuk pleintje met terrasjes. We kozen een restaurantje uit en er kwam gelijk weer een Jackie Chan achtig figuur naar ons toe, of we die nog niet genoeg hadden gezien! Hij heette Rocky, was 70 jaar, zag er uit als 55 en was erg funny, wat een man! Hij was iedereen z'n vriend en ging van tafel naar tafel om met iedereen een babbeltje te maken. Leuke Amerikaanse leraar ontmoet waar we nog een uurtje met hebben zitten kleppen. Je bent nog geen 5 uur in Bangkok en je hebt al vrienden.

WE LIKE!